Onze vis werd gestolen in Manaus, Brazilië

Ik begin mijn beschrijving van de Amazone met de laatste reis die ik gemaakt heb naar dit oerwoud, en dat vond plaats in november en december van 2022. Gedurende dat jaar was ik plannen aan het maken om in de eerste maanden van 2023 onderzoek te gaan doen in de Amazone maar door omstandigheden moest ik deze plannen aanpassen. In oktober 2022 heb ik toen de beslissing genomen om de reis naar voren te halen omdat dit de enige optie was om het überhaupt door te laten gaan. Dus op het allerlaatste moment heb ik al mijn plannen omgegooid, heb naarstig naar contacten gezocht, en ook een plek in Zuid Amerika om te verblijven. Ik besloot om naar Manaus in Brazilië te gaan om dat dit een grote stad is met veel opties om de jungle in te gaan, en er wonen veel interessante mensen in het vakgebied van tropisch natuurbeheer. Ik heb toen een reis voor 6 weken geboekt, toen nog zonder gestructureerd plan, en met 1 vriendenkoppel in het zuiden van Brazilië met potentiële contacten voor mijn onderzoek.

De eerste eigenaardige ervaring vond nog plaatst tijdens de laatste paar honderd kilometer van de vlucht boven de jungle. Er was geen wolkje aan de hemel, en het uitzicht bestond uit oerwoud zo ver als het oog reikte. Zoiets had ik echt nog nooit gezien. Uitkijkend over de dichte jungle gaf me een gevoel zeer klein en nietig te zijn. Je kon zelfs de druk van het oerwoud op je borst voelen, wat echt heel onaangenaam is, en lastig te begrijpen wanneer je dit nog nooit ervaren hebt. Het geeft je het gevoel dat de natuur in dit gebied de controle heeft en wij als mensen slechts te gast zijn.

Voordat ik Europa verliet, had ik een aantal Nederlanders in Manaus gecontacteerd met de vraag of ze me tijdens mijn reis konden helpen en een aardig echtpaar bood aan me op te vangen op het vliegveld. Dat was wonderbaarlijk! Het is fijn om in goede handen te zijn, zeker na zo’n lange reis. De veiligheid in Manaus is echt totaal anders dan in Nederland, daarover volgt aan het einde van het verhaal een voorbeeld.

Manaus als beginpunt voor de trip was vooral een strategisch besluit, omdat het een grote stad is met veel activiteit en gemakkelijke toegang tot het regenwoud. De stad is echt prachtig! Het is er warm en vochtig en het is de perfecte uitvalsbasis om dagtrips of langere tochten in de jungle te maken. Gedurende deze reis wilde ik leren over indianenstammen, behoud van het regenwoud en de productie van voedselbossen. Dit is hier heel goed mogelijk omdat al deze zaken binnen een dag met het openbaar vervoer te bereiken zijn. Daarnaast heb ik ook het Ducke stadsbos bezocht met veel lokale planten en dieren.

In het centrum van de stad staat een prachtig antiek theater aan de rand van het centrale plein wat duidelijk maakt dat het van oorsprong een rijke stad is. Op het plein heb je de keus uit veel gezellige restaurantjes waar ze de lokale vissoorten pirarucú en rucunaré serveren. Daarnaast heb je veel toeristenwinkeltjes die lokale souvenirs aanbieden.

De bestrating op dit plein bestaat uit wit en zwarte strepen die de beide rivieren simuleren die vlakbij de stad samenkomen; namelijk de Amazone rivier en de Zwarte rivier (In een andere post zal ik uitleggen waarom deze zoveel in kleur verschillen).

Manaus is de hoofdstad van de Braziliaanse staat genaamd Amazone. Het biedt onderdak aan 2 miljoen mensen en door de straten slenterend had ik altijd het gevoel dat ook een aanzienlijk deel van de bevolking daadwerkelijk op de straat sliep. Telkens wanneer ik een ronde wilde gaan wandelen, struikelde ik bijna over een dakloze die midden op het voetganger pad ging liggen. Het voelde nooit echt comfortabel om de 300 meter van mijn hostel naar het centrale plein te wandelen, maar om een taxi te nemen voor deze korte afstand voelt ook redelijk belachelijk.

Ik zal hier een voorbeeld geven over de veiligheid aan de hand van een anekdote om aan te geven dat het leven er echt anders is. Op een avond ging ik naar een terrasje om iets te eten na een lange dag onderzoek te hebben verricht. Van een hele dag werken krijg je ten slotte trek. Er was nog slechts één stoeltje beschikbaar aan een tafeltje waar al een dame uit Pakistan zat. Ik schoof aan en we bestelden beide ons eten, en na een paar minuten bracht de serveerster ons heerlijke pirarucú vis geserveerd met rijst en tomaat.

Op dit plein is het gebruikelijk dat arme mensen langs de tafels lopen die vragen om geld of eten. Echter, deze keer gebeurde er iets anders. Er kwam een dame (of een man, we konden het geslacht niet herleiden) naast onze tafel staan, starend naar ons eten. De spanning was te snijden en opeens greep ze onze vis en begon deze naast onze tafel op te eten. Verbijsterd door de situatie gingen we naar binnen om een toetje te eten, maar het plezier was wel voorbij. Toen de serveersters haar/hem probeerden weg te jagen pakte ze een gebroken bierfles en begon het personeel hiermee te bedreigen.

Dat was de doodsteek voor de romantiek van de avond 😊

Dit is een eerste inzicht over mijn ervaringen in de Amazone. Zoals je kunt zien is het een combinatie met uitleg over het gebied en de bevolking verweven met persoonlijke ervaringen.